اخه مهسا همیشه هر مشکلی که داشت به مامانش می گفت و مامانش اونا راهنمایی می کرد در عوض مادر من شکاک بی حوصله بود که من جرات نمی کردم در مورد مشکلاتم با مادرم حرف بزنم

هانیه: می دونی مهسا همیشه هم تو خونه اگه تلفن زنگ می زد و مزاحم بود مارم شروع می کرد به غر زدن کی بود با تو کار داشت از این حرفای بی خود که حسابی دلم از این کارهای مادرم پر بود تو خیابان هم که می رفتیم اگه اتفاقی چشمم به پسری می افتاد شروع به غر زدن می کنه می گه:کی بود دوستت بود گیر بی خودی حسابی از این کاراش کلافه شدم یک بار نشد بیاد بشینه بگه دخترم درد دلت چیه حرفاتا برا من بگو فکر می کنن من نمی تونم از خونه که میرم بیرون می تونم 1000 کار بکنم که شایسته یه دختر نیست مهسا:خوب من می دونم تو دختر خوب عاقلی هستی هانیه:مهسا فکر می کنی این دخترا که فرار می کنن از خونه چرا همینه دیگه هیچ کسی تو خونه چه بابا چه مامان پا دل و حرفاشون نمیشینن راهنمایی نمی کنن دخترشونا که جوونه هزار خطر سره راهشونه راهنمایی نمی کنن سخت گیری بی جا می کنن که کمک می کنه به ادم خراب بشه فکرم مکنن پناه یه دخترن مهسا:اره پناهی پوشالی .